วันศุกร์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2552

อาวุธ ไทยในสมัยโบราณ

อาวุธ ไทยในสมัยโบราณ

ง้าว
ง้าวเป็นอาวุธชนิดหนึ่งซึ่งใช้สำหรับฟันและแทง ตัวง้าวทำด้วยเหล็ก ยาวประมาณ 220 เซนติเมตร ง้าวมักจะใช้สู้เมื่ออยู่บนหลังช้าง ซึ่งเติมขอที่โคนง้าว เรียกกันว่า " ของ้าว "


พลอง
เป็นอาวุธซึ้งใช้สำหรับตี พลองนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า " สี่ศอก " เพราะว่ามีความยาว 4 ศอก ปรกติทำด้วยไม้ที่มีความเหนี่ยว ไม่หักง่าย หรือทำด้วยเหล็ก ยาวประมาณ 200 เซฯติเมตร

กระบี่
กระบี่แบ่งออกเป็น 3 ประเภท คือ กระบี่รำ กระบี่ตี และกระบี่จริง กระบี่เป็นอาวุธหลักที่ใช้ในการรบของทหารไทยสมันโบราณใช้สำหรับฟันแทงระยะประชิดตัว



ดาบ
เป็นอาวุธที่ใช้สำหรับฟังและแทงตัวดาบจะทำด้วยเหล็กอย่างดีมีโค้งตอนปลายเล็กน้อย มีความยาวประมาณ 90 เซนติเมตร มีน้ำหนักมากกว่ากระบี่แต่นำหนักส่วนมากอยู่ที่ตอนปลาย



โล่
โล่เป็นเครื่องป้องกันอาวุธเช่นเดียวกับดั้งหรือเขน แตกต่างกันที่รูปร่างเท่านั้น คือเป็นรูปวงกลม นูนตรงกลางทำด้วยหนังดิบ หวายสาน หรือโลหะ


ดั้ง
เป็นเครื่องป้องกันอาวุธชนิดหนึ่ง ซึ้งใช้สำหรับป้องกันอาวุธของศัตรูเป็นรูปสี่เลี่ยมยาวๆ โค้งๆ คล้ายกาบกล้วย กว้างประมาณ 15เซนติเมตร ยาวประมาณ 100 เซนติเมตรทำด้วยหนังหรือหวายหรือไม้ปะปนกัน



ไม้ศอก

หรือ ไม้สั้นไม้สั้นนับว่าเป็นเครื่องกระบี่กระบองที่สำคัญชิ้นหนึ่ง มีรูปร่างลักษณะคล้ายกระดูกท่อนปลายแขน เป็นท่อนไม้รูปสี่เหลี่ยมยาวประมาณ 45 เซนติเมตร กว้างและสูงประมาณ 7 เซนติเมตร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น